Koło Naukowe Legendary Rover Team z Politechniki Rzeszowskiej po raz szósty weźmie udział w zawodach łazików marsjańskich University Rover Challenge w Stanach Zjednoczonych. Drużyna Politechniki Rzeszowskiej zakwalifikowała się jako jedna z 8 drużyn reprezentujących Polskę.  W sumie w zawodach weźmie udział 36 zespołów z 10 krajów świata.

Amerykańska armia zdecydowała się po raz kolejny zmodernizować używane od 1954 roku bombowce strategiczne B-52H oraz B-1B, z których korzysta od 1986 roku. Na unowocześnienie około siedemdziesięciu B-52H oraz około sześćdziesięciu B-1B, US Air Force wyda do 2029 roku ponad 14 miliardów dolarów. Dzięki ulepszeniom oba typy samolotów mają służyć co najmniej do 2045 roku.

Pełen remont obejmie wymianę silników na inny typ, montaż najnowszych systemów awionicznych, łączności, a także walki radioelektronicznej i raczej bardzo niewielkie (o ile w ogóle będą jakiekolwiek) zmiany i modyfikacje płatowca. Tak w telegraficznym skrócie wygląda pomysł Amerykanów na kolejną modernizację bombowców strategicznych B-52H oraz B-1B.

Do 2029 roku US Air Force wyda na unowocześnienie około 130 maszyn – około siedemdziesięciu B-52H oraz około sześćdziesięciu B-1B, ponad 14 miliardów dolarów. Stosowny kontrakt w tej sprawie został podpisany z firmą Boeing (producentem B-52H i B-1B) w ubiegłym miesiącu. Przewiduje on, że pierwsze samoloty trafią do fabryki jeszcze wiosną.

Imponujący potencjał

Dlaczego amerykańska armia chce wydać miliardy dolarów na ulepszenie leciwych bombowców, które – po zmianach – mają służyć co najmniej do 2045 roku. W przypadku B-52 będzie to oznaczać posiadanie w linii prawie stuletniej konstrukcji! Odpowiedź jest bardzo prosta. Flota powietrzna US Air Force nie dysponuje innymi konstrukcjami o tak imponujących parametrach ładowności jak B-1B oraz B-52H.

Ten pierwszy model może zabrać ze sobą około 60 ton bomb i rakiet. 34 tony w komorach wewnątrz kadłuba oraz 26 ton na podwieszanych węzłach. W praktyce oznacza to, że bombowiec może zabrać albo 84 bomby Mk 82, albo 24 pociski dalekiego zasięgu JASSM. Dla porównania, polskie F-16 mogą unieść około 7 ton uzbrojenia, czyli mniej więcej dziesięć razy mniej niż B-1B.

Ładowność B-52H jest równie imponująca, choć o połowę mniejsza niż B-1B. Stratofortress, bo taką noszą nazwę własną te samoloty, mogą zabrać na pokład około 30 ton różnego typu bomb i rakiet. Mniejszą ładowność rekompensują jednak zdecydowanie większym zasięgiem niż B-1B. Te ostatnie mogą pokonać bez tankowania w powietrzu odległość około 9 tys. km, a B-52H aż 16 tys. km.

Kolejne ulepszenie

Amerykanie w przypadku B-1B i B-52H wyboru specjalnego nie mają. Oba typy bombowców mają już wylatane tyle kilometrów, że albo przywróci się im resursy kompletnymi remontami, albo trzeba będzie stopniowo wycofywać je ze służby. US Air Force zdecydował się jednak nie tylko na pierwszy wariant, ale również na poprawę osiągów maszyn.

Zaplanowany na najbliższą dekadę program modernizacji B-1B i B-52H będzie już kolejnym tego typu przedsięwzięciem. B-52 w zaledwie siedem lat od momentu, gdy trafiły do służby przeszły nie jedną, a aż siedem (sic!) modyfikacji. Bardzo poważnych, obejmujących wymianę silników na inny typ. Za każdym razem bombowce otrzymywały nowe oznaczenie. Pierwszy B-52 nosił oznaczenie „A”, natomiast model który wreszcie spełnił ówczesne oczekiwania wojska, oznaczenie „H”. Od 1961 roku B-52H co kilka lat otrzymywały pakiet mniejszych usprawnień, przystosowujący je do korzystania z nowych typów bomb i rakiet.

W przypadku B-1B, od 1986 roku przeszły one sześć programów modernizacyjnych (oznaczonych jako Block A, B, C, D, E i F). Wszystkie obejmowały przede wszystkim dostosowanie bombowców do nowych systemów uzbrojenia.

Krzysztof Wilewski
Źródło informacji: Polska-zbrojna.pl

Wczoraj w katastrofie samolotu pasażerskiego na moskiewskim lotnisku Szeremietewo śmierć poniosło 41 osób. Pożar, który ogarnął tył samolotu tuż po awaryjnym lądowaniu Suchoja Supejet 100, rozprzestrzeniał się bardzo szybko i każda sekunda aby opuścić samolot była cenna. Na filmach zamieszczonych w sieci widać, że te sekundy mogły zostać zmarnowane na zabranie bagaży podręcznych przez pasażerów z przedniej części samolotu.

W dniach 16-17 kwietnia 2019 w Columbus, Ohio, USA odbyła się 19. Polsko-Amerykańska Konferencja Nauki i Technologii. Konferencja ta, współorganizowana przez Instytut Lotnictwa i Ohio State University, miała na celu wymianę myśli oraz pogłębienie współpracy pomiędzy polskimi i amerykańskimi partnerami w zakresie innowacyjności oraz wysokich technologii.

Mariusz Błaszczak, minister obrony narodowej rozmawiał w Warszawie 25 kwietnia o współpracy polskich i amerykańskich sił powietrznych z sekretarz Sił Powietrznych USA Heather Wilson.

Polska uzyska dostęp do danych i usług związanych ze świadomością sytuacyjną w kosmosie, takich jak m.in. ostrzeżenia o zderzeniach, fragmentacji czy niekontrolowanym wejściu w atmosferę obiektów satelitarnych.

Publikujemy komunikat Airbusa, głównego konkurenta Boeinga na rynku produkcji samolotów pasażerskich: - "Airbus z zadowoleniem przyjmuje opublikowany dziś raport Organu Apelacyjnego WTO (Światowej Organizacji Handlu), który potwierdza, że Stany Zjednoczone Ameryki nie wycofały subsydiów przyznanych Boeingowi przez władze federalne, stanowe i lokalne oraz aby zlikwidować szkody, jakie subsydia te wyrządziły Airbusowi."

Studenci Politechniki Rzeszowskiej zdobyli złoty medal na prestiżowych zawodach SAE Aero Design East 2019 w Stanach Zjednoczonych. To pierwsze w historii złoto dla Koła Naukowego EUROAVIA Rzeszów, które zostało przyznane za prezentację techniczną w kategorii mikro.

Pięć medali – dwa srebrne i trzy brązowe – zdobyli studenci Politechniki Wrocławskiej na zawodach konstruktorów lotniczych SAE Aero Design East 2019, które odbyły się w ubiegły weekend na lotnisku Fort Worth w Teksasie. W rywalizacji udział wzięło ponad 80 drużyn z całego świata.

Jak piszą o sobie twórcy Pan Am Expierence: - "Może zabrzmi to banalnie, ale zaczęliśmy w garażu. To prawda ... pierwsze doświadczenie Pan Am miało miejsce w garażu Anthony'ego Totha w Redondo Beach w Kalifornii. W tym czasie było tylko pół kadłuba. Nie było wynajętych stewardess. A jedynym napojem, który Anthony zaoferował swoim gościom, była zielona herbata. Kilku przyjaciół, którzy dołączyli do niego tego samego dnia jesienią 2007 roku, zostało poinstruowanych, aby przynieśli własne wino. Od tych wczesnych, pionierskich dni miejsce zabaw dorosłych wielbicieli retro linii zmieniało kilka razy miejsce i zaczęło żyć własnym życiem."