Amelia Earhart, urodzona 24 lipca 1897 roku w Atchison w stanie Kansas, to postać niezwykle ważna w historii lotnictwa, znana z odwagi i determinacji w podbijaniu przestrzeni powietrznej w czasach, gdy rola kobiet w tej dziedzinie była ograniczona. W latach 20. i 30. XX wieku zdobyła sławę jako pilotka, ustanawiając liczne rekordy lotnicze, w tym jako pierwsza kobieta, która przelatała nad Atlantykiem. Jej pasja do lotnictwa i odwaga sprawiły, że w 1937 roku podjęła się wyzwania, które miało ją uczynić pierwszą kobietą, która obleci kulę ziemską.
Jednak ta odważna podróż z Hawajów do Australii stała się źródłem jednej z największych tajemnic lotnictwa. 2 lipca 1937 roku, w trakcie ostatniego odcinka trasy, Earhart i jej nawigator Fred Noonan zniknęli bez śladu w rejonie Pacyfiku. Nigdy nie udało się odnaleźć ich samolotu ani dowodów na to, co się stało.
Tony Romeo, były oficer wywiadu Sił Powietrznych i dyrektor generalny Deep Sea Vision, postanowił podjąć wyzwanie rozwiązania tej zagadki. Min. na portalu skynews.com możemy przeczytać, że z inicjatywy Romeo, który sprzedał specjalnie nieruchomości, aby specjalnie sfinansować poszukiwania, zespół przeprowadził głębinowe poszukiwania na Pacyfiku, używając zaawansowanej technologii sonarowej. Jego celem było odnalezienie zaginionego samolotu Earhart, co udało się, według niego, dzięki niewyraźnemu obrazowi z dna morskiego, przypominającemu dwusilnikowy Lockheed 10-E Electra.
On July 2, 1937, Amelia Earhart and navigator Fred Noonan took off from Papua New Guinea, nearing the end of their record-setting journey around the world never to be seen again. Until today.
— Deep Sea Vision (@DeepSeaVision) January 27, 2024
Deep Sea Vision found what appears to be Earhart’s Lockheed 10-E Electra. pic.twitter.com/CTVDI6Jxpg
Warto zauważyć, że poszukiwania zaginionych statków i samolotów przy użyciu technologii sonarowej stały się obszarem intensywnego zainteresowania dla wielu badaczy i odkrywców. Współczesne technologie pozwalają na skanowanie głębin oceanicznych w poszukiwaniu zaginionych wraków. Zdjęcia sonarowe, choć często niewyraźne, stanowią kluczowy element w rekonstrukcji historii zatopionych jednostek.
Mapa Pacyfiku przedstawiająca ostatni lot Amelii Earhart, jej cel - wyspę Howland, którą nie osiągnęła (oraz Honolulu, jej planowany cel po drodze), oraz kilka proponowanych alternatywnych miejsc, gdzie Earhart mogłaby wylądować - Źródło: User:SnowFire, CC BY 4.0 <https://creativecommons.org/licenses/by/4.0>, via Wikimedia Commons
Romeo i jego zespół planują powrót na miejsce w celu dokładniejszego zbadania znaleziska. Jednak nie są oni jedynymi poszukiwaczami tajemniczych wraków. Inne grupy badawcze również korzystają z sonarowych technologii, aby odkrywać tajemnicze historie zatopionych statków i samolotów, rzucając nowe światło na wydarzenia, które kiedyś utonęły w mrokach oceanu. Poszukiwania te ukazują, jak zaawansowane technologie przyczyniają się do odkrywania przeszłości i rzucają światło na tajemnice, które przez lata pozostawały niewyjaśnione.
Źródło informacji: skynews.com , ign.com , aviation24.pl
